Maatschappij draaft door in hetze tegen pedofielen

Door Sander M. - De Volkskrant, 12 december 1998

Al jaren loop ik met mijn ziel onder mijn arm. Mijn gevoelsleven wordt overheerst door verliefde gevoelens jegens kinderen. Dankzij praten in een werkgroep pedofilie met mensen die dezelfde gevoelens ervaren, heb ik een plek in de vijandige maatschappij weten te vinden. Dit houdt in: zo veel als ik wens met kinderen omgaan, over mijn gevoelens tegenover ouders en de kinderen zo open mogelijk doen, en vooral geen seksuele activiteiten (komt bij mij in de praktijk toch al niet voor). Mijn sociale leven (dat voornamelijk bestaat uit jonge vrienden) is zo al jaren probleemloos. Ouders lopen met mij weg en de kinderen al helemaal.

Toch loop ik gevoelsmatig vast, voel mij zeer bedreigd door mijn omgeving en raak steeds meer geïsoleerd. De oorzaak: de maatschappij draaft steeds meer door in haar hetze tegen pedofielen. Ik mag niet praten over liefde, ik mag mij niet verdedigen in de media, ik mag niet naar blote kinderen kijken, en blijkbaar mag ik er ook niets meer over lezen, want het enige blad dat nog genuanceerd over pedofilie durft te praten, wordt nu ook door de laatste homowinkels geweigerd. De basis van het bestaan, liefde, is mij afgenomen. Dat vind ik nog niet eens het ergste, ik kan het na Dutroux en Zandvoort zelfs begrijpen. Als dank word ik alsnog uitgekotst door de maatschappij.

Jaren kon ik daar tegen, maar tegenwoordig begint mijn hart van woede te kloppen bij elk insinuerend bericht over pedofilie. Genuanceerde berichten zijn bijna niet meer te vinden. Nu lees ik op de voorpagina over het voorgoed opsluiten van 'zieke pedoseksuelen' (de Volkskrant, 9 december). Op zich een heel klein lichtpuntje dat de media om een of andere duistere reden het onderscheid tussen pedoseksuelen en pedofielen hebben ontdekt. Toch zit er weer een addertje onder het gras.

Het blijkt dat ook ik een potentiële pedoseksueel ben, terwijl ik geen kind aanraak. Want sinds kort is elk bloot plaatje waarin oom agent een seksuele gedraging herkent, strafbaar. Bij beschuldiging van het bezit van zo'n plaatje behoor ik ook tot de levensgevaarlijke 'pedoseksuelen'. Probeer dat maar eens uit te leggen aan mijn vriendjes. Zij en hun ouders zouden je recht in het gezicht uitlachen. Is het niet frappant dat ik mij alleen bij mijn vriendjes thuis nog een beetje veilig voel?

Ik zou nooit mijn principes aan de kant kunnen zetten en mijn vriendjes tot seks uitdagen. Want ik ben een echte pedofiel, ik hou van hen. Helaas zullen er zwakke geesten rondlopen die de maatschappelijke druk niet meer aankunnen en de weerstand aan de kant zetten, met misbruik tot gevolg. Eigenlijk willen we kinderen daar toch tegen beschermen? Als de media en de overheid geen klimaat creëren waarin pedofielen kunnen uitkomen voor hun gevoelens (en dan bedoel ik niet het recht krijgen tot seks met kinderen), dan zullen er meer slachtoffertjes vallen! Zelfs ik ben bang dat mijn vriendjes met zo'n pedoseksueel in aanraking komen.

[ Start ] [ Omhoog ]