Kinderen beschermen is pedofielen begrijpen

Dominee Hans Visser: "Hetze werkt averechts"

Madeleen Wesseling, Metro, 23 september 1999

Jaarlijks zijn er vijftienduizend meldingen van kindermishandeling, voor een groot deel seksueel misbruik. Vermoed wordt dat het werkelijke aantal vele malen hogere ligt. De walging in de samenleving voor mensen die kinderen misbruiken is groot.

Vreselijke gebeurtenissen als rond Jan S. uit Assen, de verkrachter en moordenaar van een 7-jarig meisje, en de reacties van de media daarop voeden het massale gevoel van afwijzing.

Pedofielen moeten levenslang worden gecastreerd. Opgesloten, eeuwig onder toezicht staan en de hele wereld zal en moet weten waar ze zich ophouden. Zo wordt er gezegd dat uitschot niet thuishoort in een woonwijk.

In een wereld vol afgrijzen over kindermisbruik is het moeilijk je nek uitstenen, laat staan begrip te vragen voor pedofielen en hen te accepteren als normale medeburgers met een afwijkende seksuele voorkeur. Er zijn maar weinig herders en de kudde is groot. Toch blijft hij het proberen.

Dominee Hans Visser (57), bekend van zijn hulp aan drugsverslaafden, vangt niet alleen verdrukte verschoppelingen als pedofielen op in zijn Pauluskerk in Rotterdam. Hij neemt het ook voor hen op:

"Omdat alleen acceptatie van pedofilie uiteindelijk het kind zal beschermen."

Visser:

"Discriminatie, stigmatisering en afwijzing van pedofielen is contra-productief. Pedofilie verdwijnt niet. Het bestaat al sinds mensenheugenis en zal blijven bestaan. De hetze die nu aan de gang is zal hoogsterns het aantal zelfmoorden onder pedofielen groter maken. Verschrikkelijke uitingsvormen als kinderverkrachtingen kunnen het gevolg zijn. Niet omdat de pedofiel dat wil, maar omdat hij, en soms ook zij, in de volstrekte eenzaamheid en isolement gevangen wordt. Onkunde en onbegrip gooien alle pedofielen op één hoop met de 'Dutrouxs' van deze wereld. Zo zijn ze niet en zo willen ze niet zijn."

Visser heeft een soort 'heilige drie-eenheid' voor ogen waarmee het kind, de maatschappij en de pedofiel zelf in een zekere rust naast elkaar zouden kunnen leven.

Allereerst de pedofiel zelf, de doorsnee-pedofiel.

Daar zijn er stukken meer van dan de pornografische kinderverkrachters en moordenaars die het nieuws bevuilen. Visser:

"Pedofilie is een seksuele geaardheid. Een aangeboren variant van de menselijke seksuele voorkeur. De pedofiel is gek op een kind. Houdt van een kind. Hij wil het kind helemaal niet misbruiken. Wil niets in het geniep doen. Moet ook helemaal niets hebben van pornofilms of verkrachtingen. Zij willen, ook lichamelijk, hun gevoelens voor kinderen kunnen uiten. Maar met respect en terughoudendheid.
Zij hebben geen behoefte aan penetraties, omdat zij weten dat kinderen daar niet op gebouwd zijn. Ze willen ze geen pijn doen.
Maar wanneer in een sfeer van wederzijds respect een intimiteitsbeleving bepaalde seksuele handelingen gebeuren, bijvoorbeeld wederzijds masturberen, hoeft dat niet slecht te zijn. Macht is niet vies, maar moet met verstand en liefde gehanteerd worden. Nooit misbruikt.
Het manipuleren van kinderen is uit den boze. Zo gauw iets opgedrongen wordt wat het kind niet leuk vindt, is dat ethisch verwerpelijk.
Pedofilie is geen vrijbrief om van alles en nog wat met kinderen uit te halen. Het grootste deel van de pedofielen wéét wat wel en niet kan. Dat volwassen seksuele handelingen, verkrachting of sado-masochisme bij kleine kinderen volstrekt niet mogen. De vrijheid van het kind moet altijd intact blijven."

Volgens Visser worden niet eens alle kinderen door hun relatie met een pedofiel beschadigd.

"Uit onderzoek is gebleken dat kinderen, bij gematigde seksuele contacten een zeker plezier ervaren. Vooral als er ook genegenheid bij komt. Het zou fout zijn vanuit onze volwassen seksualiteit naar kinderseksualiteit te kijken. Wij weten te weinig over de belevingswereld van kinderen. Ook kinderen tussen zes en twaalf jaar kunnen ontluikende seksuele gevoelens vertonen. Cruciaal is hoe het hier als volwassenen mee omgaan."

In de huidige situatie leeft iedere pedofiel in een bedreigde situatie. Hij wordt gezien als zoek, ontaard, abnormaal en slecht. Ze worden schichtig, soms zelfs paranoīde. Ze zijn bang voor de politie, gooien hun, vaak onschuldige naturisten-videootjes weg. Stoppen hun abonnementen op even onschuldige tijdschriften, waarbij ze zoveel rust vonden.

"Ik krijg stapels brieven van pedofielen die sidderen van angst bij het mogelijk naar buiten komen van door justitie in beslag genomen materiaal als recent de collectie van Edward Brongersma. Hun namen komen voor in dat archief dat de overleden advocaat en PvdA-senator naliet.
De ongenuanceerde heksenjacht van de maatschappij op alles en iedereen die maar neigt naar pedofilie maakt ze ziek. Sommigen verdringen hun seksualiteit, terwijl daar niemand door beschadigd werd. Anderen gaan juist over tot datgene wat ze niet willen: misbruik. Pas dan wordt het kind de dupe."

Zelfs vanuit zijn geloof zijn er voor de Hervormde predikant Visser grenzen aan zijn naastenliefde.

"We hoeven niet alles goed te keuren. Ook niet van pedofielen. Maar we moeten wel blijven nuanceren. Verschil zien tussen goed en kwaad. Nu wordt iedere pedofiel aan de schandpaal genageld. Het zijn allemaal 'beesten', terwijl het gros een onschuldig bestaan leidt, niemand kwaad doet.
Om te kunnen accepteren is eerst begrip nodig. En dat kan alleen door communicatie met de pedofiel. De samenleving moet kunnen duidelijk maken waar de grenzen liggen. De pedofiel heeft diezelfde plicht.
Aanvaarding van pedofielen betekent niet dat we alle gedragingen moeten goedkeuren. Aanvaarding betekent wel dat wij proberen onbegrepen intimiteiten te verstaan. Als wij kinderen willen beschermen, moeten we juist in discussie gaan met de pedofiel over de manier waarop dat moet gebeuren. Een soort code."

[ Start ] [ Omhoog ]