NVSH* Werkgroep JORis** Oost Nederland

* Nederlandse Vereniging voor Seksuele Hervorming

**Jeugd-Ouderen Relaties, intimiteit, seksualiteit
 

JON

http://www.jorisoost.nl/

joncoo@zonnet.nl

Postbus 259, 7400 AG Deventer

Maart 2011

Jaarverslag 2010 

Over de periode 1 januari  -  31 december 2010

- JON anno 2010  
- Leden en bijeenkomsten 
- Een kring om JON heen 
- Hulpverlening 
- De reguliere hulpverlening 
- Recidivecijfers 
- De web site 
- Beleidsplan 
- De jaarrekening over 2010 
- Slotwoord 

JON anno 2010 

JON is deel van de NVSH, volgt daarvan ook de statuten, maar heeft ook haar eigen statuten, voert haar eigen beleid zelfstandig en betaalt haar eigen kosten. Jaarlijks wordt gerapporteerd aan bestuur en ledenraad van de NVSH. JON is, de voorgangers meegerekend, opgericht in december 1976: 35 jaar geleden.

Leden en bijeenkomsten

Het ledental van JON was in deze periode stabiel: steeds zo ruim tien leden. Enkelen gingen, anderen kwamen. Maandelijks werd een gespreksbijeenkomst gehouden waarop er vier tot tien leden aanwezig waren. De gesprekken duurden vaak van in de loop van de middag tot in de avond, een maaltijd traditioneel inbegrepen.  

De gesprekken zijn vooral persoonlijk van aard, slechts zelden zijn ze thematisch. Een eventueel thema komt als vanzelf uit de groep voort. Het met elkaar sprekende gezelschap is zeer divers qua leeftijd, achtergrond, opleiding of beroep, religie en levenservaring - dus boeiend. De leeftijd loopt uiteen van 'net volwassen geworden', tot beduidend ouder; er zijn alleenstaanden en gehuwden. Allen zijn man. 

Een kring om JON heen

Om JON heen is een kring van mensen die formeel geen lid zijn, maar wel betrokken. Het zijn bijvoorbeeld mensen die niet voelen voor een groep, voor bijeenkomsten of voor een formeel lidmaatschap, of die al in een ander soort groep zitten en het daarbij qua groep willen houden. Of die lid zijn geweest,  nu geen lid meer willen zijn, maar toch contact willen houden. Of die geen lid kunnen zijn. Zo waren er regelmatig contacten met mensen in een tbs kliniek. 

Soms is er angst om zich bekend te maken. Meerdere malen meldden mensen zich ook dit jaar weer aan, maar traden zij terug zodra duidelijk werd dat wij hen in persoon willen ontmoeten, dat wij de ware naam en het ware adres verifieerbaar willen weten, dus een paspoort willen zien en dat men een gedragscode dient te ondertekenen. De verificatie dient om undercovers tegen te houden. 

Hulpverlening

JON is een zelfhulpgroep, hetgeen inhoudt dat de leden (en de mensen uit de kring er omheen) elkaar helpen. Er is geen behandeling, geen therapeut en er zijn geen cliënten, laat staan patiënten, er is een groep die elkaar helpt. Doorgaans is dit ook genoeg. Er is alleen een gespreksleider die in de gaten houdt dat het gesprek loopt en dat ieder dit dit wenst aan bod komt - en vooral dat er geluisterd wordt naar elkaar. 

Het doel is om legaal en sociaal te kunnen leven, de eigen gevoelens te kunnen accepteren en er verantwoord mee om te kunnen gaan. 

Voorwaarde hiertoe is zelf-acceptatie; dit is een basis. Bij nieuwe leden is deze soms nog ver te zoeken. Pas gaandeweg komt zelf-acceptatie dan op gang. Is dit eenmaal bereikt, dan vindt men al vrij snel manieren van leven, manieren van omgang met de eigen gevoelens die voor maatschappij en persoon aanvaardbaar zijn. Hierin kunnen de leden voor elkaar een positief model zijn. 

JON is en blijft een 'nulde-lijns-voorziening', maar komt wel problematiek tegen. Depressie, obsessie en isolement zijn de voornaamste problemen die JON steeds weer tegenkomt. Soms ook verslaving. 

Gemeld mag worden dat in 2010 drie mensen aanvankelijk meldden nogal verslaafd te zijn aan internetplaatjes, maar dat in de loop van dit jaar alle drie konden melden dat dit probleem met behulp van groepsgenoten verdwenen was. 

De reguliere hulpverlening 

Excuseer als onze jaarverslagen saai worden: ook dit jaar hebben enkele leden zich gewend tot de reguliere hulpverlening, deels vanwege hun specifieke gevoelens voor kinderen, deels om andere redenen. Zodra zij echter deze gevoelens vermeldden ging alle aandacht daarheen en startte er een soort daderbehandeling voor iemand die geen dader is. De oorspronkelijke hulpvraag kwam hierdoor echter niet meer aan de orde. Van reguliere hulp of behandeling is dan ook merendeels beleefd afgezien. Men zegt er niet door geholpen te worden, terwijl men zich in de groep wel geholpen verklaart. 

JON werkt met ervaringskennis, met begrip en met zelfhulp ofwel onderlinge hulp. Wonderen verrichten wij daar niet mee, dit pretenderen wij ook niet, maar mensen voelen zich er wel door geholpen. 

Recidivecijfers

Recidive betekent dat iemand opnieuw veroordeeld wordt voor een eerder gemaakte wetsovertreding. Let wel: opnieuw veroordeeld, dus first offenders tellen niet mee. Voor groepen mensen kan men dit onderzoeken en in een cijfer weergeven namelijk het percentage: het recidivecijfer. 
Dit cijfer is in eerste instantie de weergave van feiten. 
Dit percentage wordt dan in forensisch onderzoek vervolgens gebruikt om de kans in te schatten dit bij anderen ook zo gebeurt; dan staat het cijfer voor een kans. 

Vervolgens wordt dit cijfer dan weer gebruikt om een methodiek te evalueren; dan staat hetzelfde cijfer voor een maatstaf van het succes van die methodiek. 

Dus eerst feit, dan kans, dan maatstaf. 

Daarom is het goed deze cijfers te kennen. Als maatstaf is het niet volmaakt, wel redelijk objectief. 

Herhaaldelijk hoort men beweren dat de recidive bij mensen met pedofiele gevoelens zo ongeveer tegen de 100% zit. Dit is apert onwaar. 

Het algemene recidivecijfer, dus voor alle typen delicten, is nu boven de 70%. 

Bij zedendelicten met minderjarigen is het cijfer gemiddeld 13,4%, met een spreiding van heel laag tot iets boven de 30%. Dit betekent dus dat zedendelinquenten niet meer maar minder recidiveren dan andere delinquenten. 

Na behandeling of hulpverlening ligt het cijfer nog weer lager: tussen de drie en de 21%, gemiddeld rond de 15%. Dit geldt ook voor de hier in Nederland werkzame behandelcentra. 

• Recidive: mythe en cijfers 

• Recidive - enkele cijfers 

Het recidivecijfer van twee NVSH zelfhulpgroepen is een aantal jaren geleden berekend; het lag rond ("rond", d.w.z. met een onzekerheidsmarge) de 12,5%. Dit jaar is dit opnieuw berekend. Bij recidivecijfers is het zo dat deze stijgen naarmate men een langer tijdsvak bekijkt bij dezelfde groep. Nu kwam het uit op rond de 15%.

Dus: beide vormen, zelfhulp en therapie werken. Beide voorkomen zij recidive. Hierbij mag nog opgemerkt worden dat voor de meeste mensen hulp voldoende zal zijn en dat slechts voor sommigen behandeling nodig zal zijn. Zelfhulp is daarbij vrijwel gratis, behandeling is duur voor de samenleving. Beide vormen werken, zelfs in gelijke mate, zij het dus niet volmaakt, maar dat kan nooit. De mens is niet volmaakt. Wie volmaakt is, werpe de eerste steen. 

De web site

Deze heeft in de afgelopen tien jaar een kleine 180.000 page views gehad. Dat is bijna 18.000 per jaar, rond de vijftig per dag.  

Beleidsplan

Dit is eenvoudig: doorgaan, 

• gespreksbijeenkomsten voortzetten, 

• hulp verlenen waar dit nodig en mogelijk is, 

• een strenge selectie handhaven, inclusief controle van paspoort en verificatie van het adres,

• de web site bijhouden, maar 

• verder geen openbaar forum openen en geen publiciteit zoeken. 

De jaarrekening over 2010

De jaarrekening over 2010 loopt van 1 januari 2010 tot 1 januari 2011. 

Slotwoord

In 2010 werd de Nederlandse samenleving opgeschrikt door onthullingen van seksueel en ander wangedrag van priesters en broeders in de RK kerk, in het bijzonder in de internaten en kostscholen. Daar heerste een sfeer van geheimhouding, van onbespreekbaarheid, dus van gebrek aan hulp voor alle betrokkenen. Een sfeer ook van emotionele kou en gebrek aan intimiteit. Juist dit riep bij sommigen  stiekeme intimiteit op. Bespreekbaarheid en hulp is altijd beter; dit kan wellicht veel ellende voorkomen. 

Later in het jaar kwam misbruik van kinderen in kinderopvangcentra in de publiciteit. We lazen over gevonden afbeeldingen en over een ruimschoots bekennende verdachte. 

Beide kwesties hebben in elk geval een discussie op gang gebracht hoe hiermee om te gaan als samenleving. Gaandeweg kwam de gedachte op dat vervolging niet de enige manier is: er zou iets van bespreekbaarheid, behandeling, hulp of begeleiding plaats moeten kunnen vinden. 

Die bespreekbaarheid is mogelijk in JON. Hulp en begeleiding vindt plaats in de vorm van zelfhulp. Behandeling geeft de groep niet, maar voor de meeste mensen is hulp in de vorm van bespreekbaarheid al voldoende. 

De jonge volger van het nieuws heeft een probleem als deze bij zichzelf pedofiele gevoelens ontdekt. Alles wat hij ziet en leest zijn de slechte voorbeelden. "Ben ik ook zo slecht?" Nee, de meeste zijn dit niet - maar dit is geen nieuws. "Pastoor komt niet intiem aan misdienaars", zoiets komt niet in de krant. Verreweg de meeste mensen met pedofiele gevoelens komen niet in het nieuws; zij weten zich te beheersen en zich goed te gedragen. Zij hebben geen 'behandeling' nodig, hooguit hulp in de vorm van bespreekbaarheid zonder oordeel. 

Jonge mensen hebben modellen nodig, positieve modellen die hen helpen op een goede manier met hun gevoel om te gaan en met wie zij open kunnen spreken. Dit is wat JON te bieden heeft. 

Goedgekeurd door de ledenvergadering 
op 13 maart 2011, 
daarmee ook beleid, beleidsplan, 
jaarrekening en begroting. 

JON