Start ] Omhoog ]

Uit het leven gegrepen ...

Inhoud

Volgorde: op auteur

Annabella  JON

Mijn naam is Annabella, ik ben 38 jaar en van beroep docent buitenlandse talen. In tegenstelling tot mijn leeftijd voel ik mij als een kind. Mensen schatten mij meestal zo tussen de 16 en 26. Doordat ik er zo jong uitzie, kom ik makkelijker in contact met kinderen. [...]
Mijn voorkeur gaat uit naar meisjes van tussen de 7 tot 12, maar soms voel ik mij ook aangetrokken tot vrouwen met kinderlijke eigenschappen. Tot nu toe ben ik alleen nog maar verliefd geweest op homomannen en heteroseksuele vrouwen. 
Daardoor heb ik nog nooit een romantische relatie gehad. Wat betreft de jonge meisjes waartoe ik me voel aangetrokken, ook dat is nog nooit tot een wederzijdse vriendschap gekomen. 
 

Anoniem:
Een jaar lang dacht ik dat ik pedofiel was 
www.ocdnet.nl

  Ik dacht echt dat ik pedofiel was, maar de seksuoloog, de psychiater én de therapeut hebben me duidelijk gemaakt, dat er sprake was van een obsessieve angst en indringende gedachten en niet van pedoseksualiteit.
Laat de gedachten en gevoelens maar komen. Je hoeft er niet tegen te vechten. Laat ze maar hun gang gaan. Eens verdwijnen ze weer. Laat je niet gek maken door je gedachten!

 

Anoniem Gebleven: 
Twee maal een grote vriend

Het is tijd geworden dat ik het een en ander zogezegd op papier ga zetten.....

JON
[Vriend 1] 
Ik was 6 jaar oud toen ik iemand leerde kennen die aan het eind van mijn straat woonde. [...] Op een dag kwam ik thuis van school en daar zat mijn vriend! [...] 

Ik mocht hem niet meer zien en ook niet bij hem langs gaan [...]. Een paar dagen later probeerde ik het toch en belde bij hem aan. Hij deed het bovenraam open en zei dat ik niet meer langs moest komen. [...]
 
[Vriend 2] 
[...]
Ik schrok me te pletter en probeerde zijn hand weg te halen. Dit lukte niet en ik riep toen dat hij daar mee moest ophouden en probeerde op te staan. Na een worsteling [...]. Ik heb het ze [mijn ouders] nooit verteld, tot op de dag van vandaag niet. En nu, 23 jaar later, kan ik het op papier zetten! 
Wel had ik hem, toen ik volwassen was hem met zijn daden willen confronteren. Al die tijd met een schuldgevoel rondgelopen terwijl hij de schuldige was! Heb hem wel kunnen achterhalen maar ik was te laat. Hij was in 1980 overleden. [...] zelfs nu als ik er aan terug denk ben ik nog steeds in staat om hem dan iets aan te doen! 
 
[Vriend 1:] 

Het allerergste is dat ik in 1987 pas te horen heb gekregen waarom mijn eerste echte vriend moest verdwijnen. In die tijd werd er door de buren van ons over hem geroddeld en men zei dat hij een kinderlokker was en dus gevaarlijk. Mijn ouders kregen dit toen ook te horen en was ik mijn echte vriend kwijt. Nog nooit heeft hij ook maar iets gedaan wat in die richting wees.
Uit de verhalen bleek dat de hele straat hem na onze verhuizing terroriseerde [...] 
 

Beek, Erik van: 
In memoriam: Lex van Naerssen 
Mei 2016
JON
Ik werd attent gemaakt op het overlijdensbericht van Lex van Naerssen, psycholoog, behandelaar en emeritus hoogleraar klinische psychologie in Utrecht. Zijn naam duikt regelmatig op in opinie- en onderzoeksliteratuur van eind vorige eeuw over pedofilie. [...] 
Met name in de jaren 80 en 90 was hij voorvechter van de emancipatie van pedofielen in de samenleving en bepleiter van o.a. realistisch onderzoek naar daders van kindermisbruik en de mate waarin pedofielen hierin vertegenwoordigd zijn. Van Naerssen stond naar verluid bekend om zijn therapeutische kwaliteiten, ook in het opzetten en vormgeven van groepstherapieën/ counseling voor pedofielen en pedoseksuelen.
 
Citaten uit 
Leven op de rem ; door Kim Bos
Ben heeft een baan, hij heeft vrienden en hij is pedofiel. Samen met een vriendin vertelt hij hoe het is om zijn geaardheid niet te kunnen beleven.
NRC 15 juni 2016
Hij [... vertelt] ] over het „pijnlijke pad” dat hij heeft moeten bewandelen om te begrijpen dat hij in de praktijk niets kan doen met zijn seksuele fantasieën. „Je leeft met de vrees van sociale uitstoting door vrienden en familie als zij achter je geaardheid komen. Dat kan een allesoverheersende en verlammende angst zijn.”
„Ik ben zeker niet eenzaam. Ik voel mij veelal gelukkig en niet in de laatste plaats omdat ik mijn pedofiel zijn voor een deel kan uiten. Een paar jongens komen hier wel eens over de vloer. Ik uit mij door met hen te praten, te spelen, huiswerk te maken, te sporten of te koken. Alleen niet in seks. Het leven van een pedofiel kan zinvol en fijn zijn. Maar makkelijk is het zelden.”
 
Ryan Claus: Ben Kirssen: ‘Kindermisbruik wordt ons al decennia onterecht in de schoenen geschoven.’  De Nieuwe Revu. 18 september 2021
Tussen de één en drie procent van de mannen in Nederland heeft pedofiele gevoelens. Dat zijn er dus zo’n 170.000, drie uitverkochte voetbalstadions. De meesten van hen leven in anonimiteit. Nieuwe Revu ging in gesprek met een pedofiel die daar verandering in wil brengen. ‘Kindermisbruik wordt ons al decennia onterecht in de schoenen geschoven.’
[...]
De ernstigste misvatting volgens de strijdlustige vijftiger: verward worden met kindermisbruikers. Die boodschap probeert Ben al jaren via de media over te brengen.
[... ... ...]
Op een bijeenkomst ontmoette ik, voor het eerst in mijn leven, andere pedofielen. Dat was een warm bad. Voor het eerst voelde ik mij echt begrepen. Contact met gevoelsgenoten geeft mij nog steeds veel rust.’ [... ... ...]
 

 Over: 
Dhondt, Astère-Michel: 

Kennismaking met “God in Vlaanderen” van Astère-Michel Dhondt
Auteur en bron onbekend.
“God in Vlaanderen” beschrijft tien dagen uit het leven van Tim van Male, een tienjarige jongen wiens mama in Oostende en papa in Gent woont.  [...]
De mama van Tim wil op reis, en stuurt hem naar zijn vader in Gent. Ze heeft papa gebeld, zegt ze, hoewel dat achteraf niet zo blijkt te kloppen [...].

Op die manier verzeilt Tim in Gent, waar hem niets anders rest dan het onderdak dat Madeleine, een prostituee, hem biedt, te aanvaarden. Overdag gaat Tim alleen op pad, en ontmoet algauw Rudy, Iefje, Raf-met het glazen oog- en een reeks andere vriendjes. 
De tedere warmte die tussen de jongens groeit, staat in schril contrast met de soms agressieve bemoeienissen van kwaadwillige volwassenen, waartegen Tim in eerste instantie uiteraard niet opgewassen lijkt. Geholpen door Madeleine [...] leert hij snel zich te wapenen met de middelen die hij heeft, en zonodig hard terug te slaan. Terwijl zijn nieuwe omgeving ‘God in Vlaanderen’ leert kennen, ontdekt Tim een tedere wereld van vriendschap en liefde in de kleine en grote vrienden die hij maakt. 
 

Enigma: 
Een coming out 
Van een homo-forum

Ik ben een inmiddels 17 jarige jongen met pedofiele gevoelens voor jonge jongens. Begin dit jaar heb ik eens op een forum over homosexualiteit een stuk geschreven over pedofilie, mijn persoonlijke gevoelens en de maatschappij. Ik kreeg zowel positieve als negatieve reacties (maar de positieve zijn me het meest bijgebleven).
Het artikel staat hieronder. 
[...]
OK, even een coming out. 
Ik ben pedofiel. Ja, écht. Ik val op jongetjes van ca. 9 tot en met 14. 
[...]
Moet men nou bang zijn voor mij? 
Omdat ik een kinderverkrachter zou zijn? Nee hoor. Ik zie af van seksuele contacten. In deze maatschappij kan het niet. Begrijpelijk ook wel. Macht kan heel makkelijk misbruik tot gevolg hebben. [...] Ik houd het wel bij vriendschappelijke contacten. 
 

Frost, Liam: Nadenken over pedofilie  JON, 2020
Toen de jongste nog levende broer van wijlen mijn vader contact met me opnam, schoffelde dat van alles in mijn geheugen op. Doden die beter begraven konden blijven, dan als spoken te gaan rondwaren. [...]
Uit welke krocht van de hel komt pedofilie? [...]
Veertig jaar geleden wees een psycholoog de 'afwezige' vader als oorzaak voor mijn interesse in jongens. Dat gaat wel over als je een meisje leert kennen. Niet dus.
Moeders rokken misschien? [...] Moeders rokken, die ongezonde symbiose - daar lijkt het wel op. [...]
Over pedofilie zelf kan ik kort zijn:
Geen seks met kinderen beneden de 12 jaar. Bloot stoeien, samen in bad zitten, allemaal prima. Maar ga niet met een kind liggen vrijen. (Jonge)tieners vanaf 12 jaar, dat is een andere discussie. Dat is geen pedofilie maar efebofilie. [...]

 
Harms, Guus: in televisieprogramma De Eerste Keer  "Ik heb op mijn negende voor het eerste gevreeën en ik genoot ervan",  De Gay Krant 404, 18 februari 2000
Op 16 februari ging de televisieserie De Eerste Keer van start.  In de aflevering die op 1 maart wordt uitgezonden komt modeontwerper Guus Harms aan het woord. Hij doet een verrassende onthulling: "Op mijn negende deed ik het met de dokter die bij ons inwoonde." [...]
 
Hartog, Tobias den & Schalkwijk, Laura;
'Ik voel me een slecht mens' ", 
AD, 16 februari 2013
Tom houdt zijn seksuele geaardheid angstvallig geheim: ‘Ik ben pedofiel, maar zal een jongetje nooit iets doen.’
Hij behoort tot de meest gehate groep mensen in de maatschappij: de pedofielen. Maar het beeld van de viezige, stiekeme man die op jacht is naar kansen om zich aan kinderen te vergrijpen, is te eenzijdig, wil Tom vertellen. Zelf heeft hij een gezin, hoewel de worsteling met zijn geaardheid ‘altijd zal voortduren’. [... ... ....]
"Het zwaarste was dat ik er met niemand over kon praten." " [...]
 
James, Australië 
Mijn ervaring met een 'deskundige' 
Vertaalde reactie

Je vroeg hoe ik me zou voelen als iets dat ik in vertrouwen aan een 'deskundige' had verteld, doorgegeven zou worden aan de politie. Ik zou sprakeloos zijn, en ik spreek uit ervaring. Toen ik 16 was liep ik bij een psychiater vanwege de gevolgen van pesten op school in mijn jeugd, en mijn irrationele angst voor groepen jonge mannen. 
Uiteindelijk kreeg de psychiater uit me dat ik in mijn jeugd een seksuele ervaring had gehad. Ze vroeg me "hoe beschadigd voelde je je?". Ik was nogal van mijn à propos gebracht en zei "ik voel me niet beschadigd, het voelde heel goed." De psychiater keek alsof ze een spook had gezien. [...] Ze geloofde geen woord van wat ik zei. [...]
De verpleger vond uit dat ik bijles gaf en stuurde me door naar de politie. 
 

Knap, Robin - "Fijn dat je er bent"
Korte en krachtige meditaties en enkele gedichten met kinderen als rode draad 
JON

’s Morgens om kwart over acht loopt hij langs mijn kantoor. Hij is onderweg naar school. Later in de middag keert hij weer terug. Wanneer hij het raam, waarachter ik zit te werken, passeert kijkt hij lachend opzij en zwaait hij naar mij – en ook ik lach en zwaai. We hebben nog nooit een woord met elkaar gewisseld.  Onze enige vorm van contact is: twee keer op een dag even naar elkaar lachen en zwaaien. Dit gaat al meer dan een jaar zo. Zomaar op een dag is het begonnen. 
 

Knap, Robin
Hoe mijn identiteit zich ontwikkeld heeft 
JON
Soms ontkom je er niet aan: nadenken over jezelf, een blik werpen in je eigen ziel, [...] . Afgelopen tijd heb ik dat, noodgedwongen, gedaan. Ik kwam toen tot andere, nieuwere en aanvullende inzichten omtrent mijn seksualiteit en persoonlijkheid. Ik ben mijn voorkeur beter gaan begrijpen en kan deze nu beter plaatsen in mijn levensgeschiedenis. Onderstaand verhaal gaat over mijn levensverhaal en kan dus niet toegepast worden op alle mensen met een zelfde soort voorkeur. Elk verhaal is weer anders, maar misschien herken je er wel wat in.
 
Knap, Robin - Muziek JON
Muziek heeft de bijzondere gave je diepste gevoelens onder woorden te kunnen brengen. In dit artikel legt Robin zijn diepste worsteling bloot a.d.h.v geestelijke liederen. 
"
Tijdens mijn tienerjaren kwam ik erachter dat mijn seksuele voorkeur nogal moeilijk lag binnen de maatschappij en de muren van het christelijk geloof. [...] 
Met niemand kon ik erover praten. [...]
De bom barstte dan ook uiteindelijk. Heel geleidelijk overigens hoor, ik zocht contact met gevoelsgenoten. Praatte veel, las veel en mijn exodus begon. De uittocht, bevrijding en genezing. Nee, geen verandering, maar heelwording. Ik werd niet opeens hetero, maar begon mijzelf te aanvaarden zoals ik ben." 
 
Liefste Moeders en Vaders Deventer Dagbl, mei/jun 1999
Marianne viel in de prijzen omdat haar elfjarige zoontje altijd zo heerlijk bij haar in slaap valt. Jan Kloeze is beloond door zijn zoon van zes die het zo leuk vindt dat zijn vader computerspelletjes wil doen. 
 
Maya & Bijsterveldt, Mark van, Positieve herinnering  Fragment uit een stukje in OK 36 & een kruidig commentaar, in OK 35 
'Ik ben een vrouw van 29 jaar en heb vanaf mijn veertiende jaar een anderhalf jaar durende seksuele relatie gehad met een man van 35. Inmiddels ben ik zelf moeder van twee kinderen van 10 en 7 jaar. Ik heb mijn relatie met Roel – de man in kwestie – als heel veilig en fijn ervaren. 
 
Meir: Een persoonlijk verhaal - 'Histoire personelle' vertaald Vertaald - JON

Ik hou van Ben-Joseph en daarom wil ik hem niet seksualiseren. Hij is geen object, maar een persoon. Als ik masturbeer denk ik dus bewust niet aan hem. Om mijn aandacht af te leiden gebruik ik mooie erotische foto’s.
Ik ben geen voorstander van kinderporno, het seksualiseert mijn denkvermogen. Zeker bij overmatig gebruik. Maar ik zie het als een noodoplossing. Zonder enige licht-erotische plaatjes zou ik fantaseren over de kinderen die mij lief zijn. Nu kan ik dat mooi gescheiden houden. Mocht pedofilie ooit aanvaardbaar worden, dan doe ik gelijk afstand van die noodoplossing.
 

Michael: Ik ga u nu iets vertellen

daar gaan uw haren van overeind staan

JON
In 1997 - ik was toen 26 - leerde ik een jongen kennen [...]. Die jongen was 16 jaar, althans daar ging ik met mijn volle overtuiging vanuit. [...] 
Ik kreeg een [...] vervolging [...]. Ik moest een TSD cursus volgen. [...] 
Ik heb die cursus van twee jaar (proeftijd 2 jaar) niet vol kunnen houden, want ik ging psychisch kapot. Wat deden ze: ze sturen het hele dossier zonder duidelijke overleg en medeweten van de cursusleider terug naar de rechtbank [...]. 

Twee nieuwe zittingen in 2001 [...]. De rechter besloot mij [...] 143 dagen te geven. [...] Heel zwaar, heel zwaar. Wat een leugen niet teweeg kan brengen...
 

Ouders Online, Is hij te jong voor een homoseksuele relatie? (11 jr) - Vragen aan de kinder-seksuologe 7 april 2001
[...] Mijn zoon en deze jongen zijn sindsdien beste vrienden, een onafscheidelijk duo. Het lijkt wel of onze zoon helemaal opbloeit. Hij had voordien wel veel vrienden maar weinig echt diepe vriendschappen. [...] 
[Antwoord van Sanderijn van de Doef:] [...] 
 ik moet u zeggen dat u wijs hebt gereageerd door er geen 'toestand' van te maken. Uw zoon is weliswaar nog maar 11, maar ook kinderen van die leeftijd hebben wel degelijk al seksuele gevoelens. Uit onderzoek blijkt dat kinderen tussen de 7 en 12 jaar met deze seksuele gevoelens ook gaan experimenteren.
Op deze leeftijd weten kinderen echter wel dat je dat maar beter niet aan de grote klok moet hangen, omdat ze inmiddels ervaren hebben dat veel volwassenen seksueel gedrag van kinderen afkeuren en verbieden. [...]
Ik zou aan uw zoon duidelijk maken dat u zijn homoseksuele gevoelens accepteert en dat u nog steeds heel veel van hem houdt. Het blijkt namelijk dat veel homoseksuele kinderen en jongeren denken dat hun ouders het 'aan de buitenkant' misschien wel accepteren, maar van binnen zwaar teleurgesteld zijn in hun kind. Juist nu heeft uw zoon die onvoorwaardelijke steun en liefde van zijn ouders nodig. 
 
Peuteman, Ann 
Pedofielen aan het woord  
Knack, augustus 2016
'Wij zijn niet zo verschillend van andere mensen' 
[...] Wie is pedofiel? [...] Wie is pedoseksueel? [...]
De meeste mannen met een stabiele seksuele voorkeur voor kinderen doen daar in de praktijk niets mee.[... ... ...]
Ze zwijgen jarenlang, soms zelfs hun hele leven. Daardoor wordt hun geheim op den duur zo groot dat het alles gaat overheersen. [... ...]
Nochtans is het cruciaal dat er een plek is waar ze erover kunnen praten. [...]
Als een pedofiel zijn geheim helemaal alleen moet dragen, wordt hij al snel eenzaam en neerslachtig. En dat is niet zonder gevaar. [...]
Net daarom zouden pedofielen en hun hulpverleners graag zien dat pedofilie wat meer bespreekbaar wordt.
 
Reina van B. 
Jonge jongens  
De Nieuwe Sekstant, september 2001
Ik ben een volwassen vrouw van 38 jaar en ik weet al heel lang dat ik mij aangetrokken voel tot heel jonge jongens. Mannen van mijn eigen leeftijd doen mij niets. 
 
Rollson, Tim, Je kunt iemand ook een trauma aanpraten - Een interview met Zven Szambruth. JON
Zven Szambruth onderhield als puber een seksuele relatie met een volwassen man. Het betrof een relatie waar hij zelf het initiatief toe heeft genomen, die hij niet als ongewenst heeft ervaren en waar hij ook als volwassene geen spijt van heeft. 
 
Schuijer, Jan & Rossen, Benjamin, Drie interviews: Johnny, Peter & Stefan In: 'Het seksuele gevaar voor kinderen Mythen en feiten' onder redactie van Benjamin Rossen en Jan Schuijer,  Amsterdam, 1992.
Ondanks de poging om een genuanceerde beschrijving van de gebeurtenissen te krijgen was de door de jongens gegeven voorstelling van zaken opmerkelijk zwart-wit. Ze beschreven hun vriendschap met en gevoelens voor Ferdi in juichende termen, haast te mooi om waar te zijn (om met Lanning te spreken). 
Daarentegen was hun houding tegenover de politie ondubbelzinnig negatief.
 
Simone: Mijn verhaal  Vertaald - JON

Ik ben een 28-jarige vrouw die in Europa woont. Ik voel me aangetrokken tot kleine meisjes, en tot voor kort dacht ik dat ik de enige was die dergelijke gevoelens had. Ik heb nooit andere vrouwen ontmoet die dezelfde interesse hadden voor kinderen, zelfs niet op het internet - tot ik de female child love-website vond. 
Ik wist dat ik anders was dan andere meisjes, al sinds ik een tiener was, sinds mijn veertiende of zo. Ik dacht dat ik de enige op de wereld was die van kleine meisjes hield, en dus wist ik niet dat mensen zo wreed voor mij konden zijn. Dat zou ik pas later ontdekken.  
 

Thie, Merel de,  Een pedofiel heeft ook een gezin  NRC, 9 maart 2013
Pedofielen krijgen steeds langduriger toezicht opgelegd. In Nederland staan 660 zedendelinquenten onder toezicht van wie de veroordeling met kinderen te maken had. Ze zien zichzelf meestal niet als een ‘echte’ pedofiel. „Ik ben geen Robert M.”  
 
Visser, Ellen de,  Onmogelijk verlangen  De Volkskrant, 10 december 1999
Jochim leefde in 'een wereld vol mooie jongetjes', waarin zijn pedofiele gevoelens niet mochten bestaan. Nadat hij bij een brand in zijn studentenkamer om het leven kwam, beseft zijn moeder pas goed hoe wanhopig hij was geweest. Nu de discussie over pedofilie soms hetze-achtige trekken krijgt, wil ze Jochims worsteling vertellen: 'Al wil bijna niemand dat horen.' 
 
Vrijman, Frank, Beeldig - Een blik in de ziel van een tiener van toen, 2001 JON

In de NRC van 6 januari 2001 viel mijn oog op een standbeeld dat me verdraaid bekend voor kwam. [...] En ja: het is "Moeder en kind" van Mari Adriessen, in 1954 [... het stond] vlak bijmijn school. 
In 1954 was ik twaalf jaar. Het beeld laat niet te raden dat de moeder een vrouw is, evenmin dat het kind een jongetje is. Ik fietste daar dus dagelijks langs en bemerkte toen al naar wie mijn blik getrokken werd, wie van beiden mij het meeste deed. Het was het jongetje.

  • Reactie van Tim: Beeldige beelden, ja 
    Ik herken enkele elementen van je verhaal al is mijn geschiedenis niet begonnen met een beeld, ook niet met een film- of televisiebeeld, maar met een echt jongetje. Ik werd hevig verliefd op een klasgenootje toen ik 12 was, maar heb hem dat nooit durven zeggen. Een tijd lang kon ik dat gevoel zelfs niet benoemen. 

Wouter:  Speciale band blijft VPRO televisiegids van 22 juli 2000,  Achterwerk
Dag meisje van 10. Ik denk dat ik goed begrijp wat je bedoelt. Lang geleden was ik meester en ik had een leerling met wie ik een heel speciale band had. Hij was voor mij de leukste leerling van de hele wereld! 
 

Start ] Omhoog ]